Hemen, içinde aynanın olmadığı bir yer düşünün. Çok zor değil mi? Banyolarda elbette ayna var. Arabalarda, mağazalarda, spor salonlarında, süpermarketlerde, otel lobilerinde, barlarda, metrolarda, cüzdanlarda, yatak odasının duvarlarında ve yatak odasının tavanlarında da öyle.
Aslında kendi görüntünüzü aynadaki aksiniz aracılığıyla yargılama olasılığınızı ortadan kaldırmak için ya bir hücrede ya da tek koltuklu bir denizaltında yaşıyor olmanız gerekir.
Bunun yanı sıra, sürekli kendi bakışınızla yargılandığında, yüzünüz ve bedeniniz genellikle başkalarının gözlerinin (ve belki de ıslıklarının) hedefi haline gelir. Böyle sürekli bir inceleme altında bulunmak haksızlık gibi görünse de, güzel insanların çekicilikten uzak kişilere göre daha fazla avantajlarının bulunduğu gerçeği değişmemektedir.
Biliyoruz, bunlar kulağa acı geliyor, ama şu açıdan bir değerlendirin:
• Keskin bir zekâ, iletişim becerileri, iyi ahlaki özellikler hep fiziksel olarak güzel insanlarla ilişkilendirilir.
• Güzel insanların daha mutlu evlilikleri ve daha kazançlı işleri olduğuna inanılır, işe alınma, daha yüksek maaş alma ve kısa sürede terfi etme olasılıkları daha yüksektir.
• İyi görünümlü kişilerin daha çabuk evlenme, bunun yanı sıra daha fazla parası ve daha yüksek sosyal statüsü olan eşlerle evlilik yapma şansları daha fazladır.
• Güzel bebeklerin daha büyük bir anne şefkatiyle ödüllendirildiği görülmektedir.
Dünyada yalnızca insanlar ve büyük maymunlar, aynada kendini tanıyabilir. Kendinizi aynada tanımanız, bu eleştirmeyi yapmak için kendinize dair bir algınızın, zihinsel imgenizin olduğu anlamına gelir. Bu da elbette zihinsel imgenin nereden geldiği sorusunu doğurur.
Benlik duygumuzu başkalarının yüzlerini kendimizinkinin üzerine koyup bir şekilde aradaki farkları duyumsayarak mı oluşturuyoruz? Kendi güzelliğimizi, bizden çok daha güzel bir insanla zaman geçirdikten sonra değerlendirmemiz istediğinde, verdiğimiz puanların gözle görülür biçimde düşmesinin nedeni budur belki.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder